Łuszczyca – czy jest zaraźliwa?

Łuszczyca – czym jest i na czym polega?

Łuszczyca jest chorobą skóry, ale czasami jej objawy możemy obserwować również na płytce paznokcia. W niektórych przypadkach choroba ta, może obejmować również stawy. Najczęściej atakuje: łokcie, kolana, owłosioną skórę głowy, a także większą powierzchnię skóry chorego.

Łuszczyca – przyczyny choroby

Występowanie łuszczycy związane jest z nieprawidłową aktywnością układu immunologicznego. Łuszczyca jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym, a to oznacza, że komórki układu odpornościowego reagują dość agresywnie na komórki własnego organizmu. W przypadku łuszczycy dochodzi właśnie do nadmiernej liczby podziałów komórkowych warstwy podstawnej naskórka oraz przyspieszonego i jednocześnie nieprawidłowego cyklu dojrzewania żywych komórek naskórka. Osoba chora nie ma wpływu na występowanie danej dolegliwości. Jednak istnieją pewne czynniki, które mają spory wpływ na działanie choroby. Jednym z nich jest stres, który może zaostrzać objawy łuszczycy. Zmiany na skórze mogą pojawiać się również w wyniku uszkodzenia naskórka, na przykład poprzez zadrapanie czy też oparzenie.

Łuszczyca – objawy choroby

Objawy łuszczycy najczęściej obserwujemy w obrębie skóry. Pierwsze zmiany zazwyczaj mają charakter pojedynczych grudek o czerwonobrunatnym zabarwieniu. Grudna jest widoczna gołym okiem, a jej powierzchnia złuszczająca się. Kolejnym dość charakterystycznym objawem choroby jest objaw Auspitza, podczas którego skóra jest szczególnie wrażliwa, a jej dotknięcie bądź potarcie powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych. W czasie choroby możemy również zaobserwować stopniowe złuszczanie się łusek, pod którymi skóra jest gładka o różowym zabarwieniu. Natomiast drugi objaw, jakim jest objaw Kobnera, to stan, w którym przy aktywnej postaci choroby po zadrapaniu bądź oparzeniu rozwijają się charakterystyczne dla łuszczycy zmiany. W chorobie łuszczycy bardzo ważny jest sam przebieg choroby, zmiany zazwyczaj następują kolejno, w ściśle określonych po sobie fazach.

Łuszczyca – dziedziczenie

Łuszczyca jest uwarunkowana genetycznie. Najczęściej występuje w obrębie rodziny, a najwyższy procent zachorowań w tej obrębie odnotowano wśród bliźniąt. Podobne wskaźniki uzyskano podczas analizy dzieci i ich rodziców. Dziedziczenie łuszczycy jest na dość wysokim poziomie.

Czy łuszczyca jest zaraźliwa?

Mimo tego, iż łuszczyca jest chorobą przewlekłą oraz zapalną, to należy podkreślić, że nie jest ona zaraźliwa. Do zakażenia łuszczycą nie dochodzi drogą kropelkową, nie wywołują jej również bakterie czy wirusy, które unoszą się w powietrzu. Jedyną możliwością jest odziedziczenie choroby – jej podłoże stanowią predyspozycje genetyczne. Wyróżniamy dwa typy łuszczycy: pierwszym z nich jest ten, w którym u podstaw zachorowania wskazuje się kwestie dziedziczenia autosomalnego i ten typ występuje najczęściej u osób młodych. Drugi typ dotyczy chorych w przedziale wiekowym od 50 do 70 roku życia. Łuszczycą nie można się również zarazić poprzez kontakt z osobą chorą.

Łuszczyca – leczenie

Sposób leczenia łuszczycy zależy przede wszystkim od jej rodzaju, a także tego jak dużą powierzchnię skóry zajmują zmiany chorobowe. W przypadku tych bardziej lekkich zmian stosujemy tylko leczenie miejscowe. Natomiast w przypadkach, gdy stopień uszkodzenia naskórka jest większy, wtedy stosujemy metody leczenia skojarzonego, podczas których wykorzystuje się zarówno leczenie ogólnoustrojowe, jak i miejscowe. Pierwszy etap miejscowego leczenia łuszczycy, to przede wszystkim usunięcie charakterystycznych łusek łuszczycowych, a dopiero później leczenie koncentruje się na wyhamowaniu zbyt dużej częstotliwości dzielenia się komórek naskórka. W leczeniu miejscowym stosujemy zazwyczaj cztery grupy preparatów: preparaty keratolityczne, dziegcie, glikokortykosteroidy oraz analogi witaminy D3. Czasami potrzebne jest zastosowanie leczenia ogólnego, w którym wyróżniamy pięć metod: fototerapię, fotochemioterapię, cytostatyczne leczenie przy pomocy cytostatyków, cyklosporynę, retinoidy oraz leki biologiczne.