Łupież to zmora niejednej głowy. Nikt nie lubi, kiedy sypie mu się z włosów, a na ramionach widać białe pyłki. Dlatego walczy się z łupieżem za pomocą różnych środków: szamponów, płukanek. Ale łupież łupieżowi nierównych i też ma swoje odmiany. Wśród nich jest łupież łojotokowy. Jakie ma cechy i co zrobić, by wygrać z nim pojedynek? Po pierwsze, na pewno do niego stanąć. A po drugie być świadomym tego, jak go podejść, by szybko stał się tylko złym wspomnieniem.
Co to jest?
Łupież łojotokowy to częste schorzenie dermatologiczne, najczęściej dotykające skóry głowy. Polega ono na nadmiernym złuszczaniu się naskórka i nasilonym łojotoku. W przypadku jego występowania na skórze pojawiają się złuszczone płaty skóry i żółte strupy, z czego też wynika inna nazwa tego schorzenia – łupież mokry lub łupież żółty.
Przyczyny
Zwany również łojotokowym zapaleniem skóry jest przewlekłą dermatozą z tendencją do nawrotów. Bezpośrednią przyczyną jego powstania jest nadmierne wydzielanie sebum. Kiedy jest go w nadmiarze, tworzy na skórze środowisko korzystne dla rozwoju grzybów, które przyczyniają się do powstania stanów zapalnych i szeregu dolegliwości dermatologicznych.
Za pojawienie się łupieżu łojotokowego odpowiedzialne są drożdżaki Malassezia furfur, które powodują nadmierny łojotok. Żyjące na skórze głowy, nie namnażają się, jednak kiedy jest ich za dużo, pojawia się stan zapalny prowadzący do intensywnego procesu rogowacenia naskórka.
Do całego procesu powstania łupieżu łojotokowego przyczyniają się:
• nieprawidłowa pielęgnacja włosów i skóry głowy,
• zaburzenia hormonalne,
• przegrzewania skóry, na przykład zbyt częste noszenie czapki,
• osłabiona odporność,
• choroby ogólnoustrojowe,
• uwarunkowania genetyczne,
• zmęczenie, przewlekły stres,
• niewłaściwa dieta,
• zanieczyszczenie powietrza,
• nadużywanie alkoholu, palenie papierosów.
Objawy
Pierwszym symptomem łupieżu łojotokowego są przetłuszczające się włosy i zaczerwieniona skóra głowy. Poza tym dochodzi do intensywnego rogowacenia naskórka, przez co pojawia się łupież. Charakteryzuje się on dużymi, tłustymi i żółtymi łuskami. Do tego dochodzi uporczywy świąd. Jeśli w porę się temu nie zapobiegnie, zniszczeniu mogą ulec cebulki włosów, co doprowadzi do wypadania włosów.
Leczenie
Do walki z łupieżem łojotokowym można stanąć, sięgając po domowe sposoby na jego pokonanie. Najbardziej skuteczne okaże się tu używanie płukanek na włosy z rozmarynu, szałwii, łopianu, tymianku. Zioła te wykazują bowiem działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne, ściągające. Podobne cechy wykazują płukanki z octu spożywczego, soku z cytryny i olejku herbacianego. Taką kurację można wspomóc poprzez nakładanie na skórę głowy ziół hamujących wydzielanie nadmiaru sebum – pokrzywy, melisy.
Domowym sposobem leczenia jest także wprowadzenie zmian w codziennej pielęgnacji skóry głowy i włosów. Należy odstawić wszystkie kosmetyki do stylizacji – znacznie obciążają one skórę głowy i przyczyniają do zwiększenia łojotoku. Stosując preparaty do pielęgnacji i mycia, należy sięgać po te lekki i naturalne – bez silikonów, detergentów i parabenów. Najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po produkty dedykowane skórze walczącej z łupieżem łojotokowym, które dostępne są w aptekach. Takim specjalnym szamponem należy myć włosy w letniej wodzie, nie suszyć gorącym strumieniem wody, nie poddawać stylizacji – odpuścić sobie używanie prostownicy, lokówki – czesać delikatnym grzebieniem. Skóra głowy powinna być zakryta, nienarażona na promienie słoneczne, gdyż mogą one ją podrażnić i uszkodzić naskórek.
Warto jako część leczenia obrać sobie zmianę w codziennej diecie. Na talerzu powinny pojawiać się produkty bogate w witaminę A, E oraz z grupy B, cynk, selen, krzem, magnez, potas, wapń. Rzadziej powinno się sięgać po te produkty, które nasilają łojotok: są to potrawy tłuste i ostre, słodycze, mocna herbata, kawa, alkohol.
Kiedy domowe sposoby na walkę z łupieżem łojotokowym nie zdadzą egzaminu, wówczas warto udać się do dermatologa lub trychologa, którzy potwierdzą diagnozę i wskażą odpowiednią terapię. Składa się na nią stosowanie maści z kwasem salicylowym, siarką, cynkiem, selenem. Do codziennej pielęgnacji stosuje się odpowiednie środki – szampon – w których skład wchodzą ketokonazole. Kuracja takim szamponem trwa do miesiąca. O jej ewentualnym przedłużeniu decyduje lekarz.
Najnowsze komentarze